71
1 Ne e dërguam Nuhun te populli i vet (dhe i thamë): "Tërhiqja vërejtjen popullit tënd para se ata t´i godasë dënimi i rëndë!"
2 Ai tha: "O populli im, unë jam i dërguar te ju, jam i qartë.
3 Adhurojeni All-llahun, kini frikë prej Tij dhe mua më dëgjoni.
4 Ai u falë juve nga mëkatet tuaja dhe ua vazhdon jetën deri në një afat të caktuar (pa u dënuar), e kur të vijë afati i caktuar prej All-llahut, ai nuk shtyhet për më vonë, nëse jeni që e dini".
5 Ai tha: "O Zoti im, unë e thirra popullin tim natën e ditën.
6 Por thirrja ime vetëm ua shtoi ikjen.
7 Dhe sa herë që unë i thërritja ata për t´u falur Ti atyre mëkatet, ata i vënin gishtat e tyre në veshë dhe mbulonin kokat me teshat e tyre dhe vazhdonin në atë të tyren me një mendjemadhësi të fortë.
8 Pastaj, unë i kam thirrur ata haptazi.
9 Pastaj unë thirrjen ua drejtoja atyre haptazi, e shumëherë edhe fshehurazi".
10 Unë u thashë: "Kërkoni falje Zotit tuaj, se Ai vërtet falë shumë;
11 Ai ju lëshon nga qielli shi me bollëk,
12 ju shumon pasurinë dhe fëmijët, ju bën të keni kopshte dhe ju jep lumenj.
13 Ç´është me ju që All-llahut nuk i shprehni madhërinë që e meriton?
14 Kur Ai ju krijoi në disa etapa.
15 A nuk e keni parë se si All-llahu krijoi shtatë palë qiej (në kate).
16 Dhe në ta hënën e bëri dritë, diellin e bëri ndriçues.
17 Dhe All-llahu u shpiku juve prej tokës si bimë.
18 Pastaj ju kthen në të, pa dyshim ju nxjerr sërish.
19 All-llahu juve ua bëri tokën të sheshtë.
20 Që nëpër të të ecni rrugëve të gjera".
21 Nuhu tha: "Zoti im, ata më kundërshtuan, ata shkuan pas atyre (pasanikëve), të cilëve pasuria dhe fëmijët e tyre vetëm ua shtuan dëshpërimin.
22 Dhe ata (pasanikët) u kurdisën atyre kurthe shumë të mëdha".
23 Dhe u thanë: Mos braktisni zotat tuaj kurrsesi, mos braktisni Vedda-në, as Suvva-në, e as Jeguth-in, Jeukë-n e Nesre-n.
24 Dhe ata i bënë të humbur shumë sish, e Ti zullumqarëve mos u jep tjetër, por vetëm humbje.
25 Për shkak të mëkateve të tyre ata u përmbytën dhe menjëherë u futën në zjarr dhe ata, përveç All-llahut, nuk gjetën ndihmëtarë.
26 E Nuhu tha: "O Zoti im, mos lë mbi tokë asnjë nga jobesimtarët!
27 Sepse, nëse Ti i lë ata, robërit Tu do t´i humbin dhe prej tyre nuk lind tjetër, vetëm të prishur e jobesimtarë.
28 Zoti im, më falë mua dhe prindërit e mi, dhe ata që hynë në shtëpinë time, duke qenë besimtarë, edhe besimtarët e besimtaret, ndërsa jobesimtarëve mos u shto tjetër, vetëm dëshpërim".