79
1 ขอสาบานด้วย (มะลาอิกะฮฺ) ผู้ฉุดกระชาก (วิญญาณของผู้ปฏิเสธศรัทธา) อย่างแรง
2 ขอสาบานด้วย (มะลาอิกะฮฺ) ผู้ชัก (วิญญาณของผู้ศรัทธา) อย่างแผ่วเบา
3 ขอสาบานด้วย (มะลาอิกะฮฺ) ที่แหวกว่ายในท้องนภากาศ
4 แล้วพวกเขา (มะลาอิกะฮฺ) ผู้รีบรุดหน้าไปอย่างว่องไว
5 แล้วพวกเขา (มะลาอิกะฮฺ) ผู้บริหารกิจการ
6 วันซึ่งการเป่าสังข์ครั้งแรกทำให้สั่นสะเทือน
7 การเป่าสังข์ครั้งสองจะติดตามมา
8 ในวันนั้นดวงจิตทั้งหลายจะตระหนก
9 สายตาของพวกเขาจะละห้อย
10 พวกเขาจะกล่าวว่า พวกเราจะถูกให้กลับไปอยู่ในสภาพเดิมอีกกระนั้นหรือ ?
11 เมื่อเราได้กลายเป็นกระดูกที่ผุแล้วกระนั้นหรือ ?
12 พวกเขากล่าวว่า ถ้าเป็นเช่นนั้นก็เป็นการกลับไปที่ขาดทุน
13 ความจริงมันเป็นเพียงเสียงก้อนครั้งเดียวเท่านั้น
14 แล้วเมื่อนั้นพวกเขาก็จะออกมายังที่ราบโล่ง
15 เรื่องราวของมูซาได้มาถึงได้มาถึงเจ้าแล้วมิใช่หรือ ?
16 ขณะที่พระเจ้าของเขาทรงเรียกเขาที่หว่างหุบเขาฏวาอันบริสุทธิ์
17 เจ้าจงไปหาฟิรเอานฺ เพราะเขาละเมิดฝ่าฝืน
18 แล้วจงกล่าวว่า ท่านประสงค์จะซักฟอกไหม ?
19 และจะให้ฉันนำท่านไปสู่พระเจ้าของท่านไหม ? เพื่อท่านจะได้ยำเกรง
20 แล้วมูซาก็แสดงให้เขาเห็นสัญญาณอันยิ่งใหญ่
21 แต่เขาได้ปฏิเสธและดื้นดัน
22 แล้วเขาก็ผินหลังกลับหนีออกไปอย่างเร็ว
23 แล้วเขาก็ได้เรียกชุมนุม แล้วประกาศออกไป
24 แล้วกล่าวว่า ฉันคือพระเจ้าสูงสุดของพวกท่าน
25 ดังนั้นอัลลอฮฺจึงคร่าเขาเป็นการลงโทษที่เป็นแบบอย่างทั้งในปรโลกและในโลกนี้
26 แท้จริงในการนี้ย่อมเป็นข้อเตือนใจสำหรับผู้ยำเกรงของอัลลอฮฺ
27 พวกเจ้าลำบากยิ่งในการสร้างกระนั้นหรือ ? หรือว่าชั้นฟ้าที่พระองค์ทรงสร้างมัน !
28 พระองค์ทรงยกให้มันสูงขึ้นแล้วทรง ทำให้มันสมบูรณ์
29 และทรงทำให้กลางคืนของมันมืดทึบ และทรงทำให้ความสว่างของมันออกมา
30 และหลังจากนั้นทรงทำให้แผ่นดินเป็นพื้นราบเรียบ
31 ทรงให้ออกมาจากแผ่นดินเป็นน้ำของมัน และทุ่งหญ้าของมัน
32 ส่วนเทือกเขานั้นทรงทำให้มันมั่นคง
33 ทั้งหมดนี้เป็นปัจจัยยังชีพสำหรับพวกเจ้า และสำหรับปศุสัตว์ของพวกเจ้า
34 ดังนั้นเมื่อความหายนะอันใหญ่หลวงได้เกิดขึ้น
35 เป็นวันที่มนุษย์จะนึกถึงสิ่งที่เขาได้ขวนขวายไว้
36 และนรกหรือเปลวไฟจะถูกเผยให้แก่ผู้ที่มองมัน
37 ส่วนผู้ที่ละเมิดฝ่าฝืนนั้น
38 และเขาได้เลือกเอาการมีชีวิตอยู่ในโลกนี้
39 ดังนั้นนรกหรือเปลวไฟคือที่พำนักของเขา
40 และส่วนผู้ที่หวาดหวั่นต่อการยืนเบื้องหน้าพระเจ้าของเขา และได้หน่วงเหนี่ยวจิตใจจากกิเลสต่ำ
41 ดังนั้นสวนสวรรค์ก็จะเป็นที่พำนักของเขา
42 พวกเขาจะถามเจ้าถึงยามอวสาน (วันกิยามะฮฺ) ว่า เมื่อใดเล่ามันจะเกิดขึ้น ?
43 ด้วยเหตุอันใดเจ้าจึงชอบกล่าวถึงมันนัก ?
44 ยังพระเจ้าของเจ้าเท่านั้นคือวาระ
45 ความจริงเจ้าเป็นแต่เพียงผู้ตักเตือนแก่คนที่หวาดหวั่นมัน (วันกิยามะฮฺ) เท่านั้น
46 วันที่พวกเขาจะเห็นมัน (วันกิยามะฮฺ) ประหนึ่งว่าพวกเขามิได้พำนักอยู่โลกนี้เว้นแต่เพียงชั่วครู่หนึ่งของยามเย็นและยามเช้าของมันเท่านั้น