89
1 ขอสาบานด้วยยามรุ่งอรุณ
2 และด้วยค่ำคืนทั้งสิบ
3 และด้วยสิ่งที่เป็น คู่ และที่เป็นคี่
4 และด้วยเวลากลางคืนเมื่อมันโคจรไป
5 ในดังกล่าวนั้นเป็นการสาบาน สำหรับผู้ที่มีปัญญามิใช่หรือ?
6 เจ้าไม่เห็นดอกหรือว่า พระเจ้าของเจ้ากระทำต่อพวกอ๊าดอย่างไร ?
7 (แห่ง) อิร็อม พวกมีเสาหินสูงตะหง่าน
8 ซึ่งเยี่ยงนั้นมิได้ถูกสร้างตามหัวเมืองต่าง ๆ
9 และพวกซะมูดผู้สกัดหิน ณ หุบเขา
10 และฟิรเอานฺ เจ้าแห่งตรึงเสาเต๊นท์
11 บรรดาผู้ละเมิดเหล่านั้นตามหัวเมืองต่าง ๆ
12 แล้วก่อความเสียหายอย่างมากมายในหัวเมืองเหล่านั้น
13 ดังนั้นพระเจ้าของเจ้าจึงกระหน่ำการลงโทษนานาชนิดบนพวกเขา
14 แท้จริงพระเจ้าของเจ้านั้นทรงเฝ้าดูอย่างแน่นอน
15 ส่วนมนุษย์นั้น เมื่อพระเจ้าของเขาทรงทดสอบเขา โดยทรงให้เกียรติเขาและทรงโปรดปรานเขา เขาก็จะกล่าวว่าพระเจ้าของฉันทรงยกย่องฉัน
16 แต่ครั้งเมื่อพระองค์ทรงทดสอบเขาทรงให้การครองชีพของเขาเป็นที่คับแคบแก่เขา เขาก็จะกล่าวว่า พระเจ้าของฉันทรงเหยียดหยามฉัน
17 มิใช่เช่นนั้นดอก แต่ว่าพวกเจ้ามิได้ให้เกียรติแก่เด็กกำพร้าต่างหาก
18 และพวกเจ้ามิได้ส่งเสริมกันในการให้อาหารแก่คนยากจนขัดสน
19 และพวกเจ้ากินมรดกกันอย่างหมดเกลี้ยง
20 และพวกเจ้ารักสมบัติกันอย่างมากมาย
21 หามิได้ เมื่อแผ่นดินถูกทำให้สั่นสะเทือนเป็นผุยผง
22 และพระเจ้าของเจ้าเสด็จมาพร้อมทั้งมะลาอิกะฮฺด้วยเป็นแถว ๆ
23 และวันนั้นนรกญะฮันนัมจะถูกนำมาให้ปรากฏ ในวันนั้นมนุษย์จะรำลึกขึ้นมาได้ แต่การรำลึกนั้นจะมีผลแก่เขาได้อย่างไร ?
24 เขาจะกล่าวว่า โอ้ถ้าฉันได้ทำความดีไว้ล่วงหน้าสำหรับชีวิตของฉัน
25 แล้วในวันนั้นไม่มีผู้ใดลงโทษเช่น การลงโทษของพระองค์
26 และไม่มีผู้ใดผูกมัด เช่นการผูกมัดของพระองค์
27 โอ้ชีวิตที่สงบแน่นเอ๋ย
28 จงกลับมายังพระเจ้าของเจ้าด้วยความยินดีและเป็นที่ปิติเถิด
29 แล้วจงเข้ามาอยู่ในหมู่ปวงบ่าวของข้าเถิด
30 และจงเข้ามาอยู่ในสวนสวรรค์ของข้าเถิด